Jewish Women in Europe: Creating Alternatives

Data i miejsce konferencji nawiązywały do przełomowych dla społeczności żydowskiej wydarzeń w Europie. 1 września 1939 r. Rzesza Niemiecka zaatakowała Polskę, rozpoczynając II Wojnę Światową. Pod koniec wojny Żydzi zamieszkujący Breslau (nazwa ówczesnego Wrocławia na terenie Niemiec) byli trzecią co do wielkości społecznością w Niemczech. Zostali wymordowani, a później niemiecki Breslau stał się polskim Wrocławiem. Co więcej 4 września 2016 r. obchodziliśmy Europejski Dzień Kultury Żydowskiej pod hasłem „Język żydowski”. Był on poświęcony propagowaniu wiedzy o judaizmie europejskim, jego historii i teraźniejszości. Podczas konferencji nasze działania również koncentrowały się wokół jidysz, języka który zarówno w Niemczech, jak i Polsce definiował życie i kulturę społeczności żydowskiej okresu przed II Wojną Światową.

Koncentrując się na niemiecko-polskiej historii miasta oraz społeczności żydowskiej, chcieliśmy przypomnieć jej dziedzictwo i podkreślić osiągnięcia żydowskich kobiet. Przyczyniły się one do powstania żywego i zróżnicowanego judaizmu i do dziś angażują się w walkę o Europę tolerancyjną i pluralistyczną. Konferencja była wyjątkową okazją do zapoznania się z życiem żydowskim w Polsce i do poznania polskich aktywistów, artystów, reżyserów filmowych i pisarzy pochodzenia żydowskiego.

Tematem konferencji było „tworzenie alternatyw, a celem wywołanie w środowisku żydowskim dyskusji na temat równych szans kobiet i udzielenia im dostępu do istniejących struktur organizacyjnych oraz utworzenia dla nich alternatywnych przestrzeni. Omawialiśmy wspólnie sformułowane przez kobiety zagadnienia dotyczące wybranych dziedzin, ze szczególnym naciskiem na udział kobiet w edukacji, polityce, sztuce i kulturze.

Na konferencję zaprosiliśmy gości z Europy Wschodniej i Zachodniej, Izraela i USA. Spotkanie było okazją do wymiany myśli i pomysłów ludzi z różnych środowisk, inspiracją dla nowych działań skierowanych do naukowców, studentów, rabinów, artystów, aktywistów, polityków, nauczycieli, opiekunów dzieci, kadry i wszystkich tych, którzy podzielają troskę o przyszłość życia żydowskiego w Europie.